Over minder moeten, meer jezelf zijn en waarom dat echte groei is.
In 2016 besefte ik dat het niet meer klopte, niet omdat ik kapot was of een diagnose kreeg maar omdat ik ergens onderweg, in het meebewegen met wat de wereld vroeg, mezelf was kwijtgeraakt. Ik had altijd het idee dat ik iets moest, iets moest worden, iets moest verbeteren. En eerlijk? dat had ik al vroeg geleerd door aan te passen, stil te zijn, niet lastig te doen, mijzelf schikken en noem maar op. En gaandeweg trok ik een masker aan, eerst onbewust, later veel zwaarder. Herkenbaar?
Iedereen in mijn omgeving leek een duidelijke plek te hebben. En ik? Ik voelde iets anders, iets zachts, iets creatiefs, iets wat niet paste in de hokjes. Ik deed mijn best om erin te passen, net zoals jij dat misschien hebt gedaan of nog steeds doet.
We hoeven niet gemaakt te worden
Een groot deel van onze maatschappij draait om fixen.
Je wordt moe? Zoek een oplossing!
Je voelt je leeg? Investeer in jezelf!
Je hoofd loopt over? Time-management!
Allemaal gericht op herstellen, verbeteren, presteren.
Maar wat als we helemaal niet stuk zijn? Wat als we niet gefikst hoeven te worden maar alleen herinnerd aan wie we zijn?
Veel van wat we ervaren als lichamelijke klachten, mentale onrust, stress, komt niet omdat we kapot zijn maar omdat we al te lang niet echt geleefd hebben en niet geluisterd hebben naar de signalen van ons lichaam.
Wat mij hielp? Elke dag 10 minuten mijn telefoon uit of weg te leggen. Zitten en luisteren naar mijn ademhaling. Wat een chaos in het begin maar wat een verademing op termijn.
Leven vanuit stilte
Ik ben gaan ervaren dat heling niet zit in doen maar in zijn, in het toelaten van stiltes, in het durven voelen wat ik lang had weggedrukt, in het loslaten van het idee dat ik iemand moet zijn. En vooral in het thuiskomen in mijn lichaam, mijn hart, mijn ziel. Zonder spirituele hoog vliegerij maar door gewoon mens te zijn in contact met de natuur binnen en buiten mezelf.
We zijn natuur! Ja je leest het goed!
We zijn gemaakt om mee te bewegen met de seizoenen, om te rusten, om te bloeien, om af te breken en weer op te bouwen. Maar wat leren en doen we? We zetten onszelf vast in rollen, we doen alsof, we houden vol maar uiteindelijk breekt dat op en uit dat zich vaak in de vorm van stress, burn-out, verslavingen of een gevoel van leegte.
Wat mij hielp? Even niets te plannen, naar buiten gaan, wandelen zonder doel, telefoon en stappenteller en het leven mij gewoon laten vinden.
Je hoeft niets meer te worden
Het loslaten van je eigen aangemeten identiteit, je baan, je relaties, je rol of wat dan ook is niet makkelijk. Het doet pijn en angst op, want wie ben je nog zonder dat alles?
Maar ik kan je zeggen, het is de moeite waard!
Op het moment dat je jezelf durft te zijn, ongeacht wat een ander daarvan vindt, gebeurt er iets bijzonders.
Je krijgt perspectief.
Je hebt ineens minder nodig, minder spullen, minder status, minder opsmuk.
Je begint het verschil te voelen tussen schijnsucces en werkelijk geluk.
Want draait succesvol zijn echt om veel geld, een indrukwekkende carrière of uiterlijke schijn? Of is het pas écht succes als je trouw leeft aan je eigen ritme en waarden?
Voor mij is het zonder twijfel dat laatste.
Het is een van de belangrijkste lessen die ik zelf heb mogen leren en telkens opnieuw leer.
Je hoeft niets meer te worden, je mag zijn.
Gewoon jij, zonder rol, zonder masker, zonder prestatiedrang of wat dan ook. Je mag opstaan voor wie je bent ook als dat niet in één zin uit te leggen is, ook als anderen het niet begrijpen en ook als het ongemakkelijk is. En ik beloof je, ongemakkelijk zal het zijn! Maar juist in dat ongemak zit vaak de weg naar vrijheid.
Wat mij hielp? Ik stelde mijzelf vaak de vraag: “Wat wil ik vandaag echt voelen of doen als niemand iets van mij verwacht?” En ik handelde daarnaar ook al was het maar een kwartier.
Een uitnodiging
Misschien herken je je in mijn verhaal?
Misschien voel je ook dat het tijd is? niet om iets nieuws te beginnen, maar om af te pellen wat niet meer klopt.
Misschien sta jij op het punt van een overgang die niet zichtbaar is voor de buitenwereld maar des te voelbaarder voor jouzelf.
Ik nodig je uit om daar ruimte aan te geven, om niet te wachten tot het ‘moet’ maar nu al te kiezen voor rust, voor echtheid, voor jou.
Ben je benieuwd wat zo’n proces kan betekenen? Voel je welkom om contact met me op te nemen, of lees meer over mijn retraite ‘Wanneer je leven even stilstaat’. Daar vind je precies die bedding: stilte, natuur, zachtheid, en een plek waar jij niet hoeft te presteren maar alleen maar hoeft te zijn.